کرال سینه یکی از انواع شنا است که حرکاتی کاملاً تعریف‌شده و مشخص دارد. شانه‌ها باید با آب در یک خط قرار بگیرند، و حرکت‌های دست‌ها و پاها باید با هم انجام شود. دست‌ها از سینه دور می‌شوند و به دور بدن می‌گردند و بعد دوباره به جای اولیه بازمی‌گردند (پاها مستقیم‌اند و بالا و پایین می‌روند). اگر فرد با این حرکت یک ساعت شنا کند، حدود ۷۵۰ کالری خواهد سوزاند.

واژهٔ کرال از فعل انگلیسیِ “crawl” گرفته شده که به‌معنی «خزیدن» است؛ زیرا انسان به وسیلهٔ این نوع شنا در آب می‌خزد و پیش می‌رود.

کرال سینه سریع‌ترین روش شنا است و تقریباً همهٔ شناگران در مسابقات شنای آزاد از آن استفاده می‌کنند.

کرال پشت یکی از چهار سبک شنا است که در رویدادهای رقابتی تنظیم‌شده توسط FINA استفاده می‌شود و تنها یکی از این سبک‌ها، شنا کردن روی پشت است. این سبک شنا مزیت تنفس آسان را دارد، اما عیب آن این است که شناگران نمی‌توانند ببینند به کجا می‌روند. همچنین شروع آن با سه سبک شنای دیگر در مسابقات متفاوت است. این سبک شنا شبیه کرال جلوی وارونه یا شنای آزاد است. کرال پشت و کرال جلو هر دو شناهای با محور طولی هستند. در کرال پشت مختلط انفرادی، شنای سبک دوم و در رله مختلط، شنای سبک اول است.

شنای قورباغه گونه‌ای از ورزش شنا است. شنای قورباغه قدیمی‌ترین و رایج‌ترین گونه شنا است. دلیل این امر این است که در این نوع از شنا، شناگر قادر به تنفس راحت در حین شنا نیز هست. در استخرها گونه‌هایی از شنا که در آغاز به شناگران آموخته می‌شود معمولاً اول شنای کرال سینه و شنای قورباغه‌است.

شنای قورباغه یکی از چهار نوع شنای اصلی است که مسابقات آن رسماً برگزار می‌شود و در عین حال این شنا علاقه‌مندان بسیاری دارد، زیرا احتیاج کمتری به صرف انرژی نسبت به شنای کرال سینه دارد. یادگیریش آسان است. این شنا برای مسافت‌های طولانی مناسب است، علاوه بر این، شنای قورباغه هم برای شنا کردن در دریا و هم در موقع نجات غریق  مفید است. این شنا، کندترین نوع شنا بین چهار نوع شنای اصلی است.

شنای قورباغه در واقع به این شکل انجام می‌شود که بدن در حالتی افقی بر روی آب قرار گرفته؛ هر دو دست، آب را از جلو گرفته و توسط کف و ساعد به طرف عقب و زیر شکم می‌کشند و از همان زیر آب، به جلو آمده کشیده می‌شوند و مجدداً عمل کشش آب توسط دست‌ها انجام می‌گردد. پاها نیز توسط فشار و ضربه‌ای که به آب وارد می‌آورند آب را به عقب می‌رانند. بدین روش که هر ضربه توسط کف پا زده می‌شود و برای اینکار مفصل ضربه و فشار لازم به آب وارد می‌شود. این نوع شنا را بعضی از مربیان قورباغه تجارتی نام گذاشته‌اند.

شنای پروانه یکی از انواع ورزش شنا است که در اکثر مسابقات معتبر جزو پربیننده‌ترین انواع شناست. در حالی که دیگر انواع شنا توسط مبتدیان به راحتی انجام می‌شود، پروانه نیاز به تکنیک مناسب دارد تا صورت گیرد. بسیاری از نوآموزان پروانه را سخت‌ترین نوع شنا می‌دانند. در این نوع شنا حرکت پاها مانند حرکت دلفین در آب است و از کمر آغاز می‌شود دست‌ها نیز به‌طور هم‌زمان و از طرفین به سمت جلو پرتاب می‌شود و و هم‌زمان با این عمل سر از آب بیرون آمده و هواگیری انجام می‌شود.

این شنا درسال‌های ۱۹۳۰ از تحول شنای قورباغه سنتی به وجود آمد. در سال ۱۹۵۶این شنا به‌طور رسمی وارد مسابقات المپیک شد. اولین مرحله تحول شنای قورباغه ابداع مرحله خروج دست از آب بود که به‌طور چشمگیری سرعت شناگر را از طریق کاهش نیروهای مقاوم، بدون نقص قوانین شنای آن زمان، افزایش داد. بلافاصله پس از آن، شیوه پا زدن دلفین که ماهی با هوش دریاهاست ابداع شد، که در آن هر دو پا به جای حرکت در صفحه افقی در شنای قورباغه در صفحه عمودی و به‌طور هم‌زمان حرکت می‌کردند که این روش، خود سهم زیادی در کسب سرعت بیشتر نسبت به شنای قورباغه داشت.. البته لازم به ذکر است که شما در مرحله اول باید بقیه حرکات در آب را بلد باشید سپس در مرحله آخر به سراغ حرکت پروانه بیاید.